วันจันทร์ที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2551

สิ่งเดียวที่ฉันให้แม่......สิ่งเดียวที่ฉันให้มาตลอดชีวิต

14 มกราคม 2551

ฉันซื้อที่ให้แม่....

ข้อคิดชีวิต... โดย ทะเลจันทร์ เวลา 18:10 น.

ตอนเด็กๆ เคยฝันอยากมีบ้านหลังใหญ่ๆ สนามหญ้ากว้างๆ ไว้วิ่งเล่น เหมือนอย่างในละครทีวีที่ดู

ตอนเรียนชั้นประถม แม่บอกว่าให้ขยันเรียน เรียนให้เก่ง โตขึ้นจะได้มีงานทำ มีเงินเดือนแพงๆ

ตอนเรียนมัธยม ฉันเรียนเก่ง เกรดก็ดี ฉันตั้งใจว่า ถ้ามีเงินมากๆ จะปลูกบ้านใหม่

บอกแม่ว่าจะปลูกบ้าน 5 ชั้น แบ่งกันอยู่คนละชั้น....แม่หัวเราะแล้วบอกว่า ให้ตั้งใจเรียน

ตอนเรียนมหา'ลัย ฉันได้เรียนรู้โลกแห่งความจริง ฉันบอกแม่ว่า

สักวันหนึ่ง เมื่อฉันเรียนจบ มีงานทำ ฉันจะเก็บเงิน ซื้อที่ดินสักแปลง แล้วปลูกบ้านให้สวยๆ ให้พ่อกับแม่และเรา 3 พี่น้องได้ไปอยู่ด้วยกันกับฉัน .....แม่บอกว่า ให้ตั้งใจ แล้วจะสำเร็จ แม่เอาใจช่วย

อาจเป็นได้ว่า ตอนเด็กๆ ฉันไม่ค่อยอยู่บ้าน ทั้งๆที่บ้านที่มีอยู่ก็ไม่เล็กหรือคับแคบ ฉันเลยโหยหาที่จะมีบ้านเป็นของตัวเอง และฝันว่าจะอยู่บ้านอย่างจริงจังสักที

เรียนจบ มีงานทำ เก็บเงินได้หน่อยเดียว ทั้งๆที่ทำงานมาก็หลายปี ความฝันที่จะซื้อที่ดิน ปลูกบ้านหลังงามดูช่างห่างไกล

ฉันเริ่มไม่ใส่ใจและกลายเป็นเป้าหมายที่รางเลือน เพราะลำพังสิ่งที่พ่อกับแม่สร้างไว้ให้ ก็เกินพอที่จะแบ่งให้เราพี่น้องทุกคน ฉันเลยไม่ค่อยกระตือรือร้น

แต่เมื่อสัปดาห์ก่อน ฉันก็ได้ซื้อที่ให้แม่.......แต่ไม่ใช่ที่ดินสำหรับปลูกบ้าน

ฉันไม่เคยคิดว่าจะซื้อ แต่ก็ต้องซื้อ....เพื่อแม่



ฉันหยิบเงินจากพาน เงินเหรียญ ที่มีข้าวตอก ดอกไม้ ถั่ว งา ปนเปกัน

โปรยหว่านลงสู่พื้นดิน เพื่อขอซื้อที่-ทาง จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้แม่ของฉันได้เดินทาง

แม่ต้องเดินทางจากบ้านไปวัด เพื่อปฎิบัติตามพิธีกรรมทางศาสนา

แม่นอนอย่างสงบ....... มีฉันเดินนำ

มือหยิบเงิน.....เท้าเดิน.....น้ำตาไหล.....สมองคิด

นี่หรือ.....คือผืนดินที่ฉันได้ซื้อให้แม่

กล่องไม้สี่เหลี่ยมนั่นหรือ คือบ้าน............ฉันคิดได้ช้าไป ......จริงๆ


หลายคนอาจจะได้อ่านกันไปแล้ว
แต่อ่านอีกครั้งก็ยังติดตรึงในใจเสมอ



จากแจ่มใส

ไม่มีความคิดเห็น: